προτέρωθεν

ΜΑ, και προτέρωθε Α

επίρρ. εκ τών προτέρων, από πρωτύτερα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρότερος + επιρρμ. κατάλ. -θεν / -θε* (πρβλ. ἑτέρω-θεν). Το -ω τού τ. οφείλεται σε μετρικούς λόγους, προς αποφυγήν τών αλλεπάλληλων βραχειών συλλαβών].